Derealisatie is een vorm van depersonalisatie die vaak samengaat met een andere psychische aandoening: depersonalisatiestoornis. Derealisatie, of het gevoel los te staan van de omgeving, wordt vaak verward met verveling, wat soms ook een symptoom kan zijn van depersonalisatie. Een derealisatie behandeling kan helpen iemand weer met beide benen op de grond krijgen. Hoewel het overeenkomsten vertoont met depersonalisatie, is het niet hetzelfde. Hier leer je meer over wat depersonalisatie en derealisatie zijn en hoe je ze kunt behandelen.
Wat is derealisatie?
Derealisatie is een soort depersonalisatiestoornis die gekenmerkt wordt door gevoelens van onthechting van het eigen lichaam, de omgeving en zelfs de eigen gedachten en gevoelens. Een belangrijke factor om onderscheid te maken tussen derealisatie en depersonalisatie is de mate waarin mensen hun omgeving als saai en oninteressant ervaren. Mensen met derealisatie hebben het gevoel dat hun omgeving emotionele betekenis mist, verstoken is van kleur, en gebrek heeft aan detail en complexiteit in vergelijking met hoe mensen met depersonalisatie zich voelen.
Hoewel mensen met derealisatie vaak verhoogde angst en vrees ervaren, is het niet zo dat zij ernstige angst ervaren. Mensen met derealisatie beschrijven hun gevoelens vaak meer als een doffe pijn dan als angst.
Derealisatie – het gevoel onthecht te zijn
Veel mensen ervaren een soort onthechting wanneer ze erg opgaan in een activiteit, zoals luisteren naar muziek of dagdromen. In het geval van derealisatie kan dit soort ervaring echter uren of dagen achtereen duren en zich presenteren als een gevoel van onthecht zijn van je lichaam en je omgeving. Mensen met derealisatie kunnen gevoelens van onwerkelijkheid ervaren, alsof ze naar hun ervaring van de wereld kijken door een raam dat enigszins onscherp is. Ze kunnen ook een gevoel van zweven hebben, alsof ze buiten hun eigen lichaam staan en het als van een afstand bekijken.
Behandelingsmogelijkheden voor depersonalisatiestoornis en derealisatie.
In sommige gevallen van derealisatie kan behandeling met antidepressiva of antipsychotica helpen om de gevoelens van onthechting te verminderen of weg te nemen. Bij een depersonalisatiestoornis kan gesprekstherapie mensen vaak helpen om beter te begrijpen wat ze ervaren en waarom.
De meeste mensen met een derealisatie- en depersonalisatiestoornis zoeken geen hulp. Om er zeker van te zijn dat je de juiste behandeling krijgt, wil je misschien naar een therapeut die ervaring heeft met het behandelen van dit soort stoornissen. U kunt ook met uw arts praten over de mogelijkheid om een formele diagnose van depersonalisatiestoornis of derealisatie te stellen.
Als je besluit om behandeling te zoeken, zijn er een aantal opties beschikbaar. Je zou cognitieve gedragstherapie kunnen proberen, die mensen helpt te werken aan ontspanning, gemotiveerd blijven en het ontwikkelen van copingstrategieën. Andere therapieën kunnen erop gericht zijn u te helpen de psychologische oorzaken van uw aandoening te begrijpen en aan te pakken.
Volgende stappen
Als u denkt dat u depersonalisatie of derealisatie ervaart, moet u onmiddellijk hulp zoeken bij uw arts. Sommige mensen kunnen met de juiste behandeling de frequentie en intensiteit van hun symptomen verminderen.
Als je denkt dat je een depersonalisatiestoornis hebt, of als je formeel gediagnosticeerd bent met deze aandoening, kun je ook hulp zoeken bij een steungroep of een geestelijk verzorger die gespecialiseerd is in het behandelen van mensen met dit soort stoornissen.